تاوان

با نگاهی پر از التماس گفت: " اگه بری می میرم ".
ولی او بدون حتی کوچکترین شنیدنی، رفت.
... دیگری مُرد.
وقتی راه رفته رو برگشت، نمی تونست چیزی رو که می بینه باورکنه ... تنها چیزی که گفت این بود: " خدای من! فقط می خواستم امتحانش کنم... ".

29بهمن، روز عشق ایرانی

چند سالیه حوالی 25 بهمن ماه (14 فوریه) که می شه، هیاهو و هیجان رو تو خیابون ها می بینیم. مغازه ها از اجناس کادویی لوکس و فانتزی غلغله می شوند. همه جا اسم valentine به گوش می خوره. حالا ببینیم که این valentine از کجا اومده:

 " در قرن سوم میلادی که مطابق می شود با اوایل امپراتوری ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده به نام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته. از جمله این که سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشه(!). از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم غدقن می کنه. کلودیوس به قدری بی رحم و فرمانش به قدری قاطع بود که هیچ کس جرأت کمک به ازدواج سربازان رو نداشت. اما کشیشی به نام والنتیوس (والنتاین) مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد. کلودیوس دوم از این جریان خبردار می شه و دستور می ده که والنتاین را به زندان بندازند و سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق، با قلبی عاشق اعدام می شه. بنابراین او را به عنوان فدایی راه عشق می دونند و از آن زمان نهاد و سمبلی می شه برای عشق!"

چیزایی که دلم می خواد

شک

زیاد راه رفته بودم و واسه همین هم خیلی خسته شده بودم. ولی هنوز احساس گرسنگی نمی کردم. فقط یه کم تشنه ام بود. با وجودی که راه خیلی طاقت فرسا بود ولی راستش، تنهایی ، بیشتر از سختی راه اذیتم می کرد.

راه واسم نا آشنا بود ولی نمی دونم چرا احساس غریبی هم نمی کردم. واسه خودم هم عجیب بود. انگار که راه رو از قبل بلد باشم. نمی دونم از کجا. ولی یادمه که استرس نداشتم. خیلی آروم بودم.

دلتنگی

گفته بودی دلتنگی هایم را با قاصدک ها قسمت کنم تا به گوش تو برسانند.

حس

نمی تونستم تمرکز کنم. برای چندمین بار بود که داشتم یه پاراگراف رو می خوندم بدون این که بفهمم دارم چی می خونم: "تحلیل مذکور می تواند هسته ی مرکزی پاسخ به... "

وقتی کسی اسم یه تجربه ی تلخ رو میاره، شاید یه شکست عظیم رو توی ذهن تداعی کنه. در صورتی که خیلی وقتا حتی زدن حرفی که نباید، به یه دوست، می تونه یه تجربه تلخ باشه...            

با دستام کل صورتم رو پوشوندم. چشامو بستم ... هیچ صدایی نبود. فقط صدای تسمه کولر... واسه چند لحظه یا نمی دونم شاید دقیقه، تو همون حالت موندم....

حالا دیگه چشمام رو باز کردم و یه نفس عمیـــــــــــــق !!! نگاهم رو انداختم رو صفحه کتاب و شروع کردم به خوندن: "تحلیل مذکور می تواند... "

... 

مهم اینه که این تجربه ها باشن یا نه، زندگی ادامه داره. و مهم تر اون چیزیه که تلخی ها میخوان بهمون بگن.

فرصت

خیلی از ماها با این که بهمون فرصت زندگی کردن داده شده ولی زندگی کردن بلد نیستیم.