روزگار كودكي يادش بخير

ياد فرياد و غوغايش به خير

خانه‌مان با آن درختان زياد

توي كوچه باغي بود جايش ياد باد

عمه خانوم با چادر نمازش صبح زود

كوچه را آب پاشي كرده بود

....

كوزه وش مردي به سر زد هر دو دست

در عزاي كودكي خود نشست